Πικρή ελεγεία στην ροή της ζούσης απεραντότητος. Λάμπου φως αχνόσβησες μακριά πέρα στην καμπύλη του τέλους της γης. Πίσω σου κύμματα κι ορμές τσακισμένα πλοία και βυθίσματα. Γαλήνιος περμένεις το αύριο με μία ακεραιότητα που δεν την σβύνει ο πόνος...
Eίναι κάτι πρόσωπα που όπου κι αν βρεθούν, μοσχοβολάνε λες και καίει μέσα τους λιβάνι, κι άλλα μυστικά αρώματα... Δεν μιλάμε για τον υστερικά τίμιο , για τον νομοταγή ή τον σπασίκλα της συνέπειας, Μακριά από τέτοιους. Η ανθρωπιά είναι καρούμπαλο , μεγαλοφυία της καρδιάς. Aπόδειξη ότι παρόμοια πρόσωπα δεν έχουν τίποτα το εμπρόσθετο. Δεν ξέρουν τον εαυτό τους , ως εκ τούτου δεν τον διαφημίζουν. Μετέχοντας στην ζωή από γνήσια αφέλεια, διατηρούν ένα ανεκτίμητο φρόνιμα υπεράριθμου. Μάλιστα αυτά τα πλάσματα, ντρέποντε και λίγο που υπάρχουν, που πατάνε στην γη , για αυτό στην κάθε τους εμφάνιση, ζητούν ψυθιριστά και μία συγνώμη. Τότε γιατί δεν την ακούμε θα πει ο προπετής ; ΜΑ ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΤΗΝ ΛΕΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ;
7 Comments:
Έτσι θα έπρεπε να είναι...
Τόσο απλά!
Μα είναι... Αν το έχεις νοιώσει δεν είναι να απορείς...
πόσο ωραίο!!! και πόσο σπάνιο!!!
Τι υπέροχη εικόνα.
Γίνεται τοσο πιο ζηλευτή η αγάπη αν μπορέσει να ζήσει χρόνια!
ειναι απλο.Με μικρα βηματα ή μεγαλα αλματα,δεν εχει σημασια γιατι κι αυτα γινονται χωρις πολλη σκεψη...ετσι απλα.
Μου θυμισες το αγαπημενο μου ζευγαρι τον παππου Βασιλη και τη γιαγια Νικη,που φιλιονταν σαν εφηβοι στα 80 τους μετα απο 60 χρονια γαμου.
Θυμίσου τον μαθηματικό τύπο 1+1=1 ποτέ 2 για να στεριώσει το ζευγάρι..
Εύχομαι σε σένα και τους όπου αγαπάς, καλή Ανάσταση, λαμπρό Πάσχα!
a big kiss to you.
(my blog wait photos from Greece- I will bring -June -)
Post a Comment
<< Home