ηω - λιθικός
Thursday 7 February 2008
αφιερωμένο...
Ξαναβλέπω τη ζωή μου φοβισμένος
Η φωνή μου είναι το μόνο που έχει μείνει
ταξιδεύει κουβαλώντας μοναξιά
Κι ό,τι πρόλαβα να βρω πάει και το αφήνει
μες στο πλήθος που μας πήρε χωριστά
.
(... Αφιερωμένο στους ανθρώπους που συνάντησα τυχαία μέσα στο πλήθος , που για κάποιο "λόγο" ανταλλάξαμε μία ματιά ή μία κουβέντα και μετά χαθήκαμε ....
... Σε όλους αυτούς , που ανακατεύονται με το πλήθος στην προσπάθεια τους , να βρουν τον δρόμο τους και σε όλους αυτούς που μέσα στο πλήθος νιώθουν πιο μόνοι από όταν είναι πραγματικά μόνοι...
Επίσης αφιερωμένο στα λόγια που θα θέλαμε να πούμε και τελικά ποτέ δεν είπαμε γιατί χάθηκαν μέσα στο πλήθος των στιγμών , των λέξεων και των ανθρώπων...
αφιερωμένο στις υπέροχες μα και πολύ μικρές στιγμές που μοιραστήκαμε , ανιδιοτελώς , μέσα στο πλήθος , λίγο πριν χαθούμε για πάντα ;
..... και σε όλα εκείνα που όταν φεύγουμε ,
μας κάνουν να γυρίζουμε πίσω ...)
αντίο ;
posted by ηω-λιθικός at 02:31
3 Comments:
ποτέ μη λες ποτέ. καλώς έβαλες τα ερωτηματικά γιατί συνήθως δε μπορείς να είσαι σίγουρος για ένα αντίο.. ;)
Συμφωνώ με τη wisdom... μου το δείχνει συνέχεια τελευταίαη ζωή μου...
Ποτέ μη λες ποτέ.
Hello. This post is likeable, and your blog is very interesting, congratulations :-). I will add in my blogroll =). If possible gives a last there on my blog, it is about the Webcam, I hope you enjoy. The address is http://webcam-brasil.blogspot.com. A hug.
Post a Comment
<< Home