ηω - λιθικός
Wednesday 25 April 2007
το τελευταίο αντίο...
Κάποιες φορές και σε ανύποπτο χρόνο , βρίσκοντε στο δρόμο σου κάποιοι άνθρωποι που για άγνωστους ίσως λόγους νιώθεις ότι μπορείς να είσαι ο εαυτός σου μαζί τους.
Κατά περίεργο τρόπο το ίδιο νιώθουν και αυτοί...
Μιλάς μαζί τους και νιώθεις το χρόνο να παγώνει και οι πέντε αισθήσεις σου να λειτουργούν μαζί , ζώντας έτσι την κάθε στιγμή...
Στην αρχή προσπαθείς να καταλάβεις πως γίνεται όλο αυτό μα σιγά σιγά αλλάζεις την σκέψη σου και αφήνεσαι ...
θέλεις να το ζήσεις όσο καλύτερα μπορείς ...
Ξαπλώνεις στην αγκαλιά της και σταματάς να μιλάς...
Νιώθεις αμήχανα μα κάνεις αυτό που σκέφτεσαι ... είσαι ο εαυτός σου...μετά από πολύ καιρό...
Αναρωτιέσαι πως μπορεί να συμβαίνει όλο αυτό ... περίεργοι και ανεξήγητοι μηχανισμοί σου δείχνουν μετά από πολύ καιρό αυτό που πάντα έκρυβες μέσα σου.... τον εαυτό σου...
Άκούω την φωνή σου να λέει ότι το ίδιο νιώθεις και εσύ ... παγώνω...
Δεν είμαι τρελός σκέφτομαι....
Φοβάμαι .... όπως φοβάται κάθε ανθρώπινο όν που αγγίζει την ευτυχία...
στην σκέψη μήπως την χάσει...
Όταν φτάσεις εκεί κατά ένα περίεργο λόγο φοβάσαι , φοβάσαι πολύ...γίνεσαι πολύ εαυάλωτος...
Ξέρεις ότι δεν διαρκεί για πάντα , ξέρεις ίσως ότι αυτοί οι άνθρωποι θα περάσουν και θα φύγουν το ίδιο εύκολα με το που ήρθαν...
Το ξέρεις από την αρχή μα πάντα ελπίζεις....
Φεύγουν... αλλά είναι πάντα εκεί...
Ποτέ δεν κατάλαβα όμως γιατί φεύγουν...αφού το μόνο πράγμα που δεν μπορείς να ξεγελάσεις είναι τον εαυτό σου και αυτά που αισθάνεται...
Αντίο λοιπόν ...
Δεν σας ξεχνώ όμως...
και αυτό είναι κάτι....
posted by ηω-λιθικός at 12:47
4 Comments:
...
Δεν μ' αρέσουν οι αποχαιρετισμοί.
Πάντα έκλαιγα όταν αποχαιρετούσα κάποιον φίλο.
(Και κλαίω και άσχημα!...)
Δεν σε ξεχνάω, κι αυτό σημαίνει πολλά!
Θα μου λείψεις.
Αλήθεια...
Καμιά φορά φεύγεις εσύ πριν φύγει ο άλλος.Μπορεί να μην το αισθάνεσαι, αλλά έχεις ήδη μπει στη διαδικασία από τη στιγμή που αρχίζεις να αναρωτιέσαι αν αυτό που ζεις,κάποια στιγμή τελειώσει.Μπορεί να μη θέλεις να τελειώσει,αλλά υποσυνείδητα προετοιμάζεις τον εαυτό σου για το οτιδήποτε.Το καλύτερο είναι να ζεις τη στιγμή και αν περάσει και χαθεί, να έχεις μια γλυκιά ανάμνηση και κάτι όμορφο να γράφεις στο μπλοκάκι σου...:)
Δεν υπαρχουν τελευταια αντιο .
Καθε ενα , ειναι πρωτο και μοναδικο .
Ιωαννα
Το σημαντικό είναι να μη χάνεις τον εαυτό σου.
Λες ίσως ότι το ξέρεις από την αρχή, αλλά πολλές φορές δε μπορείς καν να φανταστείς το τέλος..
Post a Comment
<< Home