ηω - λιθικός

Friday 23 May 2008

εγώ ... αυτός... και τα μυστήρια...

τώρα μένω μόνος μαζί του...εγώ και αυτός...
Τώρα δεν τον φοβάμαι ... μ αρέσει... ζητάει πολλά αλλά μαρεσει...μένει στο τίποτα και ζει με αυτό , αν κάτι είναι μέτριο ή ευτελές... πονάει αλλά δεν συμβιβάζεται... άμεμπτος και απόμακρος... με τρυφερή ματιά ... μα και αυστηρός κριτής ,τις νύχτες με πολεμά ανελέητα....
.
τώρα μένω μόνος μαζί του... εγώ και αυτός ...
δεν μου δίνει πολλά .... δεν μου λέει πολλά τώρα... δείχνει να με αγαπάει ...
ίσως γιατί αγαπώ πολύ, όχι αυτόν, αλλά όλους εσάς ...
.
τώρα μένω μόνος μαζί του... εγώ και αυτός...
.
-πως είσαι μαζί μου ; ...πως νιώθεις μαζί μου ; (με ρωτά)
.
- γαλήνια ... με ηρεμείς ... (απαντώ)
.
- μ'αγαπάς ;
.
- δεν ξέρω...
posted by ηω-λιθικός at 12:06 0 comments

Thursday 22 May 2008

σε σένα ....

τα μάτια σου ,

ρυακια αμέθυστων και ζαφειριών

πλουμίσματα τρυφερά κι απάνεμα,

γλυκιές σαιτιές,

των πληγών νανούρισμα ανάλαφρο

που πλάγιασε στα ακούσματα της ύπαρξής μου.....
.
.
posted by ηω-λιθικός at 16:53 0 comments

Tuesday 13 May 2008

Ανεπίδωτο....

14 Απριλίου 2007 .ωρα 00:34
.
( ...Πάλι άσκοπο ξενύχτι...)
.
Δεν ξέρω ποιος άνεμος σε έφερε στα μέρη μου ...
Φαίνεσαι τρομαγμένο , αναποφάσιστο , σαν όλα να σε κυνηγούν , σαν να θέλεις να φύγεις από όλα...
.
(...σφίγγει πιο πολύ το δίχτυ ....)
.
Τα ξέρεις όλα, τα έζησες , δεν θέλεις να συμβιμβαστείς , είναι όλα τέλεια για σένα φτιαγμένα...
.
Tρέχεις συνεχώς τρέχεις...
Κάπου θέλεις να σταματήσεις αλλά δεν ξέρεις που...
Θέλεις να σαγαπάνε να είναι μαζί σου για αυτό που είσαι πραγματικά και όχι για αυτό που θα πρεπε να είσαι....
Ένα λάθος , μία παρόρμηση της στιγμής , ίσως και κάποιο ένστικτο θα έλεγα επίσης, χωρίς σιγουριά... μας έφερε κοντά....
Εκεί που νομίζεις ότι χάθηκες , εκεί που όλα μοιάζουν μάταια , εκεί που οι ελπίδες γίνονται μαχαίρια που σε πιέζουν , πάντα κάτι γίνεται και το είναι σου , συνομωτεί με το σύμπαν και σε οδηγεί σε μονοπάτια άγνωστα μα ταυτόχρονα και πολύ γνωστά...
Δεν ξέραμε τι να πούμε ή τι να κάνουμε, η αμηχανία σε όλο της το μεγαλείο...
αυτό όμως μας άφηνε αδιάφορους...
κάτι άλλο υπήρχε, κάτι απροσδιόριστο και αυτό μας έφτανε...
.
Μας έφτανε να περπατάμε στους δρόμους χωρίς προορισμό ...
Να μιλάμε χωρίς να φοβόμαστε...
Φαινόταν σαν μία βόλτα που δεν θα τελείωνε ποτέ...
.
(...έξω βρέχει και φυσάει...)
.
Αρχίσαμε ασυναίσθητα και χωρίς κανένα απολύτως λόγο να κάνουμε όνειρα, σχέδια για το μέλλον...
Εγώ έλεγα τα δικά μου και εσύ τα δικά σου και χανόμασταν μέσα σε αυτά χωρίς την παραμικρή αμφιβολία για την πραγματοποίησή τους...

Τα τηλέφωνα χτυπούσαν συνεχώς και το δικό μου , μα πιο πολύ το δικό σου ....
.
(...Νιώθω μια μελαγχολία...)
.
Μας υπενθύμιζαν αυτό που και οι δύο δεν θέλαμε να δούμε...
Ο κόσμος σου και ο κόσμος μου , μας καλούσε συνεχώς ...

Κάθε φορά που γινόταν αυτό μου έπιανες το χέρι ... ήξερες ότι φοβόμουν ...
έβλεπες στα μάτια μου τον φόβο μου , μήπως τελικά σε πάρουν από μένα και μου έπιανες το χέρι.....
Νόμιζα ότι το έκανες για να μην αισθάνομαι άσχημα...
Κάποια στιγμή πέρασε από το μυαλό μου ότι φοβήθηκες και δεν ήθελες να τους αφήσω να σε πάρουν...
Σαν το παιδί που γατζώνεται από την φούστα της μαμάς του, όταν κάποιος ξένος πλησιάζει επικίνδυνα...
Ξέρω όμως τώρα, ότι το έκανες για να μου πεις αυτό που δεν μου είπες ποτέ σου ....

" Εγώ είμαι μαζί σου "...
.
(...μα δεν πειράζει... νύχτα είναι θα περάσει...)
posted by ηω-λιθικός at 00:56 2 comments

Monday 5 May 2008

αυτή και ... εγώ


έρχοντε όλοι και "γράφουν" πάνω της.... αυτή τους αφήνει...μα πως γίνετε να τους αφήνει ;


- είναι προσπελάσιμη ... μου λες ... διάφανη..


- δεν μπορεί ...αναφωνώ .... σε κανέναν δεν είναι προσπελάσιμη ...


- γράφουν πάνω της όλα τα απωθημένα τους ... βγάζουν πάνω της όλα τους τα αρνητικά και εξιλαιώνονται...


- μα πως αντέχει ;


- δεν ξέρω ... έχει την δυνατότητα να ξεκινάει πάντα από την αρχή ....


-ποια είναι η αρχή ;


- η αθωότητά της ... η αγνότητά της ... η αγαθότητά της ... το κενό... το μηδέν... μηδενίζει και ξαναρχίζει...


- μα πως γίνετε ; αφού την καταπατούν κάθε μέρα , την λεηλατούν και την χαράσουν....την αλλοιώνουν ....

πως γίνετε ; σε κανέναν δεν είναι προσπελάσιμη και αν είναι δεν θα αντέξει...


- ΑΝΤΕΧΕΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ

για να μπορούν πάντα να την "χαράσουν" και για να μπορεί πάντα να μηδενίζει... και όσο την "χαράσουν" τόσο θα μηδενίζει...


- ως πότε ;


εως ότου διαλέξει την πιο γλυκιά χαρακιά ... και ΦΥΓΕΙ...
posted by ηω-λιθικός at 16:33 0 comments