ηω - λιθικός

Thursday 7 February 2008

αφιερωμένο...

Ξαναβλέπω τη ζωή μου φοβισμένος
Η φωνή μου είναι το μόνο που έχει μείνει
ταξιδεύει κουβαλώντας μοναξιά
Κι ό,τι πρόλαβα να βρω πάει και το αφήνει
μες στο πλήθος που μας πήρε χωριστά

.

(... Αφιερωμένο στους ανθρώπους που συνάντησα τυχαία μέσα στο πλήθος , που για κάποιο "λόγο" ανταλλάξαμε μία ματιά ή μία κουβέντα και μετά χαθήκαμε ....
... Σε όλους αυτούς , που ανακατεύονται με το πλήθος στην προσπάθεια τους , να βρουν τον δρόμο τους και σε όλους αυτούς που μέσα στο πλήθος νιώθουν πιο μόνοι από όταν είναι πραγματικά μόνοι...
Επίσης αφιερωμένο στα λόγια που θα θέλαμε να πούμε και τελικά ποτέ δεν είπαμε γιατί χάθηκαν μέσα στο πλήθος των στιγμών , των λέξεων και των ανθρώπων...

αφιερωμένο στις υπέροχες μα και πολύ μικρές στιγμές που μοιραστήκαμε , ανιδιοτελώς , μέσα στο πλήθος , λίγο πριν χαθούμε για πάντα ;

..... και σε όλα εκείνα που όταν φεύγουμε ,

μας κάνουν να γυρίζουμε πίσω ...)

αντίο ;

posted by ηω-λιθικός at 02:31 3 comments

ανεπίδωτο...


Τι γίνεται όταν δεν αγαπάς τον εαυτό σου ;
Τι γίνεται όταν πεις σε κάποιον για πλάκα σ αγαπώ και αυτός το πιστέψει ;
Για πόσο καιρό , όλα τα εξωτερικά και δευτερογενής σημασίας ερεθίσματα , θα καλύπτουν με επιμελή και διακριτικό τρόπο , αυτό που τόσο επιμελώς έχεις θάψει μέσα σου ;
Για πόσο καιρό τα "θέλω" των άλλων , θα επισκιάζουν τα δικά σου "θέλω" , απλά και μόνο επειδή σου προσφέρουν μία άνετη , μα καθαρά "επιφανειακή" ζωή ;
Τι γίνεται όταν κάποιος άλλος δει αυτά που κρύβεις μέσα σου και τα αγαπήσει περισσότερο από εσένα ?
Πόσο πολύ μπορεί να τρομάξεις και πως είναι δυνατόν να αντιδράσεις, ανακαλύπτοντας ότι κάποιος άλλος λατρεύει αυτό με το οποίο εσύ η ίδια αρνήσαι να συνυπάρξεις ?
αυτό το οποίο εσύ η ίδια αρνήσαι να κοιτάξεις κατάματα και να αγαπήσεις ?
Τον εαυτό σου ?
.

(η φωτογραφία , ψυχρή , αδιάφορη και ουδέτερη , μιας και τα "διότι" που διαμορφώνουν τις αποχρώσεις των συναισθημάτων που γεννά μία φωτογραφία... απουσιάζουν ....)

posted by ηω-λιθικός at 01:48 0 comments